DAG 26
15 mei 2022
Villavante - Astorga
22,6 KM
Totaal afgelegde afstand: 607,7 KM
Het is volle maan vannacht. De weerwolf van Villavante is hoorbaar over gans de herberg. Om 23h hou ik het niet meer. Niemand kan in slaap geraken. Ik spring uit mijn bed en ga op zoek naar de man die bij het geluid hoort. Hij slaapt al op zijn linkerzijde. Een vrouw in het bed ertegenover fluistert me hoopvol toe: “kick on his bed”. Ik ga naar hem toe en duw licht tegen zijn schouder. Hij wordt wakker en kijkt me in het beperkte licht van de kamer verdwaasd aan. Ik verontschuldig me en zeg hem vriendelijk dat hij zo hard snurkt dat niemand een oog dicht doet. Het snurken stop even zodat het me lukt in slaap te vallen. Ik word nog een aantal keer wakker omdat het gesnurk zo luid is dat de oordopjes het niet kunnen tegenhouden.
Om 5.20h sta ik op met verschrikkelijke hoofdpijn. Het gesnurk en het tekort aan slaap werken op mijn gemoed. De rest begint ook aan hun ochtendritueel. Om 6h stipt verlaten Juanlu, Thorsten en ik de herberg. De meisjes en Tony zijn nog bezig zich klaar te maken en Troels slaapt nog. Hij heeft vannacht geen oog dicht gedaan.
De volle maan is prachtig en geeft voldoende licht om de weg te kunnen vinden. Wanneer Juanlu zijn hoofdlamp opzet om bij te lichten hou ik mijn pas in. Ik hou ervan om zonder kunstlicht te lopen.
Ik geniet van mijn meditatieve ochtendwandeling. Het kwaken van de kikkers, de nevel over de velden wanneer het stilaan lichter wordt, de opkomende zon, de geur van de natuur na de stortregen van gisteren. Het perfecte begin van een nieuwe dag. Mijn slechte humeur verdwijnt als sneeuw voor de zon.
Na 4 km bereiken we Hospital de Orbigo. Het is een gezellig dorpje met een prachtige oude, Romaanse brug die 19 bogen telt. Het is nu 7h en de bar is net open. Koffie met een groot chocoladebroodje maken de ochtend af. Tony, Claire en Courtney arriveren even later. Ook Troels komt aangewandeld. Hij is om 6.30h vertrokken maar hij wandelt erg snel. Hij heeft genoten van het alleen zijn op deze prachtige ochtend.
De Weerwolf van Villavante verschijnt net voor Troels arriveert. We zijn het erover eens dat we iets moeten ondernemen. Waarschijnlijk is hij ook op weg naar Astorga en een tweede nacht in een kamer met hem zie ik echt niet zitten.
Ik stap op hem toe en vraag of hij ook naar Astorga gaat en waar hij zal overnachten. Hij heeft niets geboekt en weet niet waar hij vannacht zal slapen. Hier kan ik niks mee. Ik vraag hem of hij weet dat hij erg luid snurkt tijdens zijn slaap en dat dit enorm vervelend is voor de andere pelgrims die hierdoor een gebrek aan slaap opbouwen. Ik wil hem niet beledigen maar ik vind het eerlijker hem dit te zeggen dan achter zijn rug te klagen. Er zijn middelen om dit snurken een beetje te verminderen. Ik vrees dat ik hem toch beledigd heb.
Het heeft misschien wel iets uitgehaald. Later op de dag blijkt dat hij inderdaad in dezelfde herberg overnacht maar gevraagd heeft naar een plek alleen omwille van een snurkprobleem.
Na Hospital de Orbigo kan je 2 verschillende wegen kiezen. De mooiere weg is iets langer en gaat over de heuvels. We kiezen voor dit pad. Het is een verademing na de laatste dagen niets anders dan eentonige grintwegen te hebben bewandeld. Het is stijgen en dalen maar de uitzichten zijn prachtig.
De lucht betrekt en het begint zachtjes te regenen.
Vanaf de top van de heuvel heb je een prachtig zicht op Astorga dat wordt beschenen door de zon.
Na een kleine afdaling komen Thorsten en ik in San Justo de la Vega aan. We hebben nu 18 km gewandeld en nog een viertal voor de boeg. Juanlu en Troels zijn de snelheidsduivels en zitten al op een terras waar ze genieten van tortilla de patatas. We voegen ons bij hen en bestellen hetzelfde.
De herberg opent pas om 12h. In afwachting hiervan nemen we een koud drankje op de Plaza Mayor. Het is een mooi pleintje en de zon zorgt voor de nodige vitamine D. We wachten tot de klok van het raadshuis 12h heeft geslagen om richting herberg te slenteren.
Claire en Courtney hebben ondertussen al een bed kunnen bemachtigen in een vierpersoonskamer met twee andere vrouwen.
Wij bezetten de 5 van de 6 aanwezige bedden in een kamer op het tweede verdiep. De hospitaliero heeft beloofd een jonge vrouw aan ons gezelschap toe te voegen om de kans op gesnurk zo laag mogelijk te houden.
Anne is de gelukkige. Ze is een jonge Duitse pelgrim die net als de anderen gestart is in St Jean Pied du Port maar de bus genomen heeft van Burgos naar Leon. Ze is alleszins eerlijk over het feit dat ze vals heeft gespeeld.
Na een korte siësta gaan we richting centrum. Claire en Courtney zijn nergens te bespeuren.
Er zijn twee dingen die we zeker moet zien: de Kathedraal de Santa Maria en de Palacio Episcopal dat getekend werd door Antonio Gaudi.
Eerst is het lunchtijd. Ik kies voor een een heerlijke salade . De mannen gaan voor een ongezonde burger met frietjes.
Voldaan gaan we op zoek naar een apotheek. Ik heb gisteren mijn enkel verzwikt en wil graag tape kopen zodat Tony hem kan tapen. Het is zondag maar gelukkig is er in het centrum een apotheek van wacht.
Vervolgens bezoeken we de kathedraal en het bijhorende museum.
De kathedraal is mooi maar ik was meer fan van die van Leon. De audioguide was erg langdradig.
Ik ben zo moe dat ik een bezoek aan het pelgrimsmuseum in het Palacio Episcopal niet meer zie zitten en na enkele foto’s terugkeer naar de herberg om een beetje te rusten.
Als avondeten bestellen we pizza en drinken we de flessen wijn op die Juanlu en Thorsten sinds Leon meesleuren . Buiten op een overdekt balkon. Het is frisjes maar het uitzicht is prachtig en de volle maan geeft de omgeving een feeërieke kleur. Tony gebruikt zijn muziekbox om wat sfeer te brengen en elke pelgrim die zijn kleding van de waslijn komt halen vragen we een dansje te doen.
We bekijken samen de komende etapes en besluiten om de komende twee dagen onze bedden al te reserveren. De rest bekijken we morgen weer.
Door jouw volharding om elke dag je ervaringen en belevenissen op te schrijven wandel ik ook de Comino
In gedachten dan wel 😊 langs velden,bossen ,weiden en kappeletjes ipv kathedralen 😊
Bedankt daarvoor!
Dag Suzy,
Blij dat je ook mee beweegt 🙂 Velden, bossen, weiden en kappelletjes zijn even leuk !:-)
gr,
Annemie