De nacht is rustig verlopen. Ik voel me niet in topvorm. De lange, zware etappe van gisteren heeft me helemaal uitgeput.

Om 5.45h vertrekt Yolande al op pad, 30,6 km voor de boeg tot Pointe la Reina. Vanaf dat punt zal de camino  een stuk drukker worden. Hier ontmoeten pelgrims die in St Jean Pied de Port vertrokken zijn, ons, pelgrims die via de route de Aragon aankomen.

Als ik om 7.20h wakker wordt zijn het Franse koppel en Tristan al vertrokken. Hen zal ik niet meer zien.

Vermits ik vandaag maar 14km moet afleggen, heb ik alle tijd om rustig te ontwaken, een kop koffie te drinken en een leuk gesprek te voeren met de Nederlander op de fiets en Marie Agnes, de francaise.

Marie Agnes is een verpleegster op rust. Ze probeert al 16 jaar vanuit haar thuisstad Beauvais de camino af te leggen. Ze voorziet een bepaald tijdsslot maar als ze er op een gegeven moment genoeg van krijgt, keert ze huiswaarts. Ook dit jaar zal ze de camino niet uitlopen. Binnen 14 dagen keert ze terug. Ze hoopt dan tot in Burgos te zijn geraakt.

Ik verlaat als laatste de herberg rond 9.20h. De zon staat al hoog aan de hemel en het is al behoorlijk warm als ik het dorpje achter me laat.

Mijn lichaam protesteert. Het is goed dat het traject van vandaag kort is.

Na een 2tal kilometer zie ik Marie-Agnes voor me uit marcheren. Ik hou mijn pas een beetje in. Een half uurtje later heeft ze me gezien en blijft ze staan om enkele foto’s van mij te nemen.

Ik ga haar voorbij en probeer mijn tempo een beetje op te drijven. Het loopt voor geen meter.

Op 6km stop ik om te ontbijten. Marie-Agnes komt voorbijgewandelt maar heeft geen zin om te stoppen. Ze heeft veel last van haar linker voet. Er bevinden zich 2 grote blaren die ze met compeed heeft afgedekt maar elke stap die ze zet doet pijn.

Ik ben blij dat ik hier voorlopig gespaard van gebleven ben. Mijn goeie kwaliteit van sokken en het feit dat ik mijn voeten elke avond insmeer met voetenbalsem zullen er ook wel voor iets tussen zitten.

Ik blijf een half uurtje zitten en ga weer op pad. De rust heeft niet veel geholpen. Mijn energie zit onder het nulpunt. Het pad is erg smal en kronkelt, vaak in de blakke zon, de berg op. Ik realiseer me dat vroeger vertrekken zo zijn voordelen heeft.

Op 10 km passeer ik een dorpje. Net als ik me even op een bankje wil neerzetten, zie ik Marie-Agnes en 50 meter verder naar mij zwaaien met haar stok.

Zij is erg ontgoocheld want ze dacht dat dit dorpje ons eindpunt was. Niet dus. Nog 4 km voor de boeg.

Ik besluit om samen met haar het laatste stuk te wandelen. Ze wandelt erg traag maar ik heb toch de fut niet om sneller te gaan vandaag.

Iets voor 14h komen we aan de herberg aan. Het is een erg leuke herberg, modern, kleinschalig en erg proper. Wij zijn voorlopig de enige aanwezigen.  Dit is een meevaller. Ik kan wel een beetje rust gebruiken.

Het is mogelijk om zelf te koken in de herberg maar er is geen winkeltje in het dorpje. We besluiten om in het  café-restaurant van het dorpje te gaan eten.

Toch gezelliger om met 2 op restaurant te gaan.

Rond  20.30h komen druppelsgewijs een 20tal mannen het café binnengewaaid.  Iets voor 21h worden de tafels verschoven en gaan ze in rij voor het beeldscherm zitten. Een topmatch uit de Cheampions Leage op het programma :Manchester City – Real Madrid.

De pret is echter van korte duur. Wanneer Manchester na 10 minuten al 2-0 voorstaat, besluiten we dat het tijd is om het etablissement op kousevoeten te verlaten.

Het is ondertussen donker geworden en er is wind opgekomen met dreigende wolken.

Morgen is weer een regenachtige dag voorspeld.