Bedanktwoordje
Ik wil graag een klein woordje van dank schrijven voor al diegenen die me geholpen hebben om deze tocht tot een goed einde te brengen.
Eerst en vooral wil ik mijn man, Kris, met wie ik al bijna 20 jaar gelukkig getrouwd ben bedanken. Zijn onvoorwaardelijke steun en aanmoediging om mijn dromen waar te maken zal ik nooit vergeten. Het vertrouwen dat hij in mij heeft geeft me vleugels. Zonder hem was deze blog nooit online gekomen. Ik apprecieër het enorm dat hij naast zijn eigen drukke job ook de zorg voor de kinderen en de dieren voor zijn rekening nam. Ik besef dat ik het geluk heb om een man uit de duizend te hebben.
Ik wil mijn kinderen bedanken omdat ze geleerd hebben hun was zelf te doen en hun best hebben gedaan om hun papa te helpen waar mogelijk. Ik heb hen erg gemist en zal erg blij zijn hen terug te zien.
Ik wil mijn ouders bedanken omdat ze me de kans gegeven hebben om te studeren. Dit gaf me de mogelijkheid om meer dan 20jaar mijn job als huisarts met hart en ziel te doen. Meer nog wil ik hen bedanken dat ze me hebben geleerd nieuwsgierig te blijven en niets als vanzelfsprekend aan te nemen. Ik ben hen dankbaar voor de reizen die we hebben gemaakt. Hierdoor heb ik geleerd dat vele zaken afhangen van perceptie en dat een andere invalshoek vaak een heel ander licht kan werpen op de zaak.
Ik ben mijn mama erg dankbaar voor haar liefde, steun en blijvend geloof in mij, ook nu ik beslist heb mijn job als huisarts vaarwel te zeggen.
Speciale dank aan Luc Dewilde die 25 jaar geleden de camino frances reeds aflegde en die me veel waardevolle informatie heeft gegeven om deze tocht te kunnen maken. De schelp die ik van hem kreeg hangt nog steeds aan mijn rugzak en het potje wonderbalsem voor mijn voeten heeft geholpen om één van de weinige pelgrims te zijn zonder één enkele blaar.
Als laatste wil ik al mijn patiënten bedanken voor hun vertrouwen in mij als arts en ook als mens. Hun comments op mijn blog zetten me aan om ondanks vermoeidheid toch te blijven schrijven en om niet op te geven als het moeilijk werd.
Lieve Annemie,
Wat ben ik trots op wat mijn huisarts heeft gerealiseerd, als arts maar zeker ook als mens.
Ik kan jou niet vaak genoeg bedanken omdat jij als arts je menselijkheid steeds behield, luisterde en mijn leven een 2de kans heeft gegeven.
Je bent een vrouw uit de duizend, als arts, als therapeut, als moeder, als vriendin, en ik zal zeer zeker een patient worden van jou nieuwe uitdaging, want daar geloof ik keihard in.
Annemie, bedankt dat ik een deel in jou leven mocht kijken door dit prachtige dagboek.
Het deed mij ook nadenken over veel dingen en stappen in mijn eigen leven.
Eigenlijk leggen wij allemaal een camino af, de ene bewust, de andere onbewust….
En geniet nu maar intens van het weerzien van Chris en binnenkort je kinderen 😘😘😘
dikke proficiat.
alles goed gevolg en links en rechts en traan gelaten
voor mij goed herkenbaar
bedank voor het mooie relaas
mon.
Hallo Annemie,
Ik heb je blog recent ontdekt na toevallig contact met Kris. Ik ben beginnen lezen & kon de blog zoals een goed en spannend boek moeilijk aan de kant leggen. Ik heb ervan genoten om je avontuur te volgen: zo bewonderenswaardig. Chapeau voor je prestatie, wilkracht en doorzettingsvermogen. You inspired me! Ik kijk ernaar uit te vernemen welke richting je uit zal gaan na de stopzetting van je praktijk. Ik ben er zeker van dat je de juiste keuze zal kunnen maken tussen “goed” & het beste” 😉 en wens je daarbij alle succes. Veel liefs, saskia
Rita Daems, rita.daems@me.com
Hoi lieve schat, via deze weg wil ik je eventjes vertellen dat je dankbaarheid me diep heeft getroffen!
Je bent en blijft voor mij voor altijd de dochter die zeer goed weet waaraan ze begint, die steeds haar project door dik en dun, tot een goed eind brengt!
ik blijf geloven in jou wat je ook onderneemt!
Wees gelukkig in wat je doet, waarvoor je hebt gekozen Huichelen, neen , dat kan je niet! Ga ervoor en geniet van je keuzes!!!
Je moeder!