DAG 33
22 mei 2022
Sarria - Ventas de Narron
34 KM
Totaal afgelegde afstand: 787,7 KM
Thorsten wekt me om 5.30h. Ik heb goed geslapen. De slaapzaal in Sarria was niet helemaal bezet. Buiten ons groepje waren er enkel 4 jonge Deense meisjes aanwezig.
Ik pak mijn spullen, neem een snel ontbijt en verlaat samen met Thorsten de herberg. Claire en Tony zijn al vertrokken. Iedereen ziet een beetje op tegen het lange, zware traject. Niet enkel de afstand maakt het zwaar, ook het stijgen en dalen is vermoeiend.
Net nadat je Sarria verlaat heb je de keuze uit 2 alternatieve wegen. Thorsten heeft gisteren al uitgedokterd welk pad het kortste is. Wanneer we bij de splitsing aankomen is het nog donker. Het pad is bijna niet te zien. We steken de sporen over en gaan onmiddellijk steil omhoog het bos in. Als ik achterom kijk zie ik zaklampen van enkele pelgrims bij de splitsing. Niemand volgt ons.
Het pad stijgt wel regelmatig maar de rust is geweldig. Geen pelgrim voor of achter ons.
Ik wandel graag met Thorsten. Ons wandelritme zit op gelijke hoogte en we voelen goed aan wanneer de ander behoefte heeft aan stilte.
Na 6,5 km komen beide wegen samen. Net op dat moment zien we Claire en Tony passeren. Zij hebben reeds 8,5 km afgelegd. Van Courtney en Troels is nog geen spoor.
Even later worden we voorbijgestoken door een andere Pelgrim. De manier waarop hij ” Buen Camino” zegt doet me vermoeden dat hij Nederlander is. Dit blijkt te kloppen.
Ik wandel verder met Jaap. Zijn tempo ligt hoog. Hij is de derde Nederlander met wie ik een stukje samen wandel en ook hij is verbaasd over mijn wandeltempo.
Jaap heeft een directiefunctie bij de openbare omroep van Nederland. Hij wandelt regelmatig, is getrouwd en heeft 5 volwassen kinderen. Het is fijn om nog een keer Nederlands te kunnen spreken. We hebben een leuk gesprek. Tot mijn verbazing is hij ook bekend met systeemwerk en familie-opstellingen en stuurt hij me wat later op de dag nog informatie door.
Na 10,5 km houden we onze eerste coffee-break. Jaap komt erbij zitten. Hij gaat vandaag iets minder ver als wij, tot Gonzar. Hij plant om op 26/5 in Santiago aan te komen.
We vervolgen onze weg met vijf. Bij de kilometerpaal van 100 km tot Santiago stoppen we om een foto te maken zoals Juanlu ons gisteren voordeed.
Vanaf nu is het echt aftellen. Ik kan bijna niet geloven dat het nog maar 100 km is. Ik ben tegelijkertijd opgewonden en een beetje verdrietig. In Santiago neem ik een rustdag en nadien wandel ik nog vier dagen verder tot het einde van de aarde: Finistera. Thorsten en Tony vertrekken al een dag vroeger en gaan het traject in 3 dagen doen. Claire gaat mij vergezellen. Troels vliegt terug naar Denemarken en Courtney gaat enkele vrienden bezoeken in Barcelona.
Ik zal echt wel blij zijn als ik mijn gezin terug kan knuffelen. Ik mis hen heel erg.
Voor ik er erg in heb, arriveren we in Portomarin. Dit stadje verdween volledig in het meer nadat er een stuwdam werd aangelegd. Een beetje hoger werd een nieuw stadje gebouwd. De stenen van de kerk zijn hiervoor van nummers voorzien.
We stoppen voor lunch. We hebben ongeveer 22 km afgelegd. Jaap wandelt verder. Misschien zie ik hem ergens op de camino weer, misschien ook niet.
Als we na de lunch vertrekken komt Troels aangewandeld. Hij heeft vandaag veel last van zijn teen en het vlot niet zo goed. Courtney is niet bij hem. Die sliep nog toen hij vertrok. Achteraf bleek dat ze om 6.45h wakker was geworden en toen pas door had dat iedereen al was verdwenen.
Vanaf Portomarin heb je twee alternatieven. We lopen eerst fout om nadien op de alternatieve weg terecht te komen waar Courtney komt aangewandeld. Ze heeft niet gegeten vanmiddag.
Een mooi grintpad gaat omhoog onder de bomen. De lucht betrekt meer en meer. Het begint een beetje te miezerregenen. Niet genoeg om mijn regenkledij aan te trekken. Het is nog steeds warm.
Ik stap wat sneller door en verwijder me meer en meer van de groep. Uit ervaring weet ik dat niet de afstand het grootste probleem is maar wel het aantal uren dat je moet wandelen.
In Castromayor zie ik een gezellig caféetje waar ik een frambozensmoothie neem en wacht op de anderen. Courtney en Troels zijn niet bij hen. We houden een kwartiertje pauze om nadien aan de laatste 4 km te beginnen.
Deze zijn echt zwaar. Bergop en dichte mist. Geen echte regen. De laatste 1,5 km zetten we wat muziek op om de moed erin te houden.
Iets voor 16h bereiken we eindelijk Ventas de Naron. Het dorpje bestaat uit 2 herbergen en een kerkje.
We hebben gereserveerd maar als we in de kamers arriveren zien we dat de andere pelgrims alle onderste bedden hebben ingenomen en we gedoemd zijn in het bovenste bedden te slapen. Dat is het nadeel als je laat arriveert.
We betalen al voor Troels en Courtney zodat hun bed zeker niet weggegeven wordt. Ze arriveren uitgeput om 16.30h. Het was een zware dag.
Na de douche maken Claire en ik wat reserveringen voor onze tocht naar Finistera terwijl Troels de voetbalmatch van liverpool volgt en Thorsten wat in zijn dagboek schrijft. Courtney en Tony liggen in bed.
Het pelgrimsmenu is ok maar Ik mis echt gezond voedsel.
Tijdens het eten is iedereen moe. Ik voel mijn ogen dicht vallen.
Tijd voor mijn bed.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!