DAG 32
21 mei 2022
Fonfria - Sarria
26,7 KM
Totaal afgelegde afstand: 753,7 KM
Ik haat de grote slaapzalen. De zoveelste gefragmenteerde nacht eist zijn tol. Ik heb minder en minder zin om ‘s morgens uit mijn bed te komen. Vannacht waren er zeker 5 snurkers waarvan minstens drie vrouwen. Om 5.45h word ik gewekt door Thorsten die zijn spullen aan het pakken is.
Als ik een kwartiertje later aangekleed en gewassen ben, is hij reeds vertrokken. Hij stuurt mij een berichtje dat hij in het eerste caféetje op mij zal wachten met een koffie.
Om 6.10h verlaat ik de herberg alleen. Het is nog vrij donker maar de weg is gemakkelijk te volgen. De eerste 2 km kom ik niemand tegen en geniet ik van de mooie omgeving.
Na een halfuurtje heb ik Claire en Tony ingehaald. Ook Tony heeft erg slecht geslapen. Claire heeft de perfecte oordopjes. Ze heeft deze gekregen van een Amerikaan bij het begin van de Camino. Hij was verdeler van spullen voor het leger. Blijkbaar slapen de militairen ook in dergelijke slaapzalen en zijn goeie oordopjes hiervoor onontbeerlijk.
Ik wil graag wat tempo maken want we hebben bijna 27 km voor de boeg en moeten voor 14h in Sarria zijn. Ik passeer hen en ook een andere pelgrim. Thorsten heeft zich van weg vergist waardoor hij wat tijd verloren heeft. We komen tegelijk aan bij de eerste bar.
De huisgemaakte kaastaart is mijn absolute favoriet. Een dubbele espresso en een halve portie tortilla con patatas maken het geheel af. De rest arriveert niet veel later. Courtney is verzot op spicy food. Ze heeft haar flesje tabasco overal bij en schudt royaal hete saus over bijna alle gerechten. Het werkt aanstekelijk want ook Troels houdt van pikante gerechten en schaft zich in Sarria een eigen flesje aan.
Na een half uurtje wil ik verder. Het gaat vanaf nu tot Tricastela bergaf. Een groot deel van dit traject leg ik al lopend af. Galicië is echt mooi. Het is heel groen met veel kleine, vaak half vervallen dorpjes.
Na een kleine tien kilometer bereik ik Tricastela. De naam van dit dorp verwijst naar de drie vestingen die hier zouden hebben bestaan. Naast drie pelgrimshospitalen kon je hier ook een pelgrimsgevangenis vinden.
Bij de ingang van dit dorp wacht ik even op Thorsten, die niet veel later arriveert.
We doorkruisen het gezellige dorpje tot aan de splitsing van de camino. Er zijn twee mogelijke alternatieven. We kiezen voor de kortste omdat het magische gele boekje van Thorsten ons vertelt dat beide paden even mooi zijn
Het pad begint opnieuw vrij stevig te stijgen. Thorsten mort een beetje omdat hij dit niet verwacht had maar houdt de pas er goed in. De geur van versgemaaid gras, de warmte van deze zwoele dag en de krekels die uit volle borst zingen geven me een zomers gevoel.
We zien een beetje voor ons een groep touristpelgrims al taterend het pad onveilig maken. Thorsten denkt dat het Amerikanen zijn. Hij heeft gelijk. We geven wat gas bij, passeren hen en stappen stevig verder tot we het lawaai horen wegsterven.
Het is drukkend warm en je ruikt de regen al in de lucht. Mogelijk vandaag maar zeker morgen gaat het regenen. Er is ook onweer voorspeld. Ik hoop dat dit voor vannacht is.
Op 20 km maken Thorsten en ik een volgende stop. We zien Harry en Marley al in de bar zitten, die zijn snel hier. Waarschijnlijk zien we hen straks wel in Sarria. Ze hebben nog niks geboekt maar vertrouwen erop dat ze nog een plaats zullen vinden. Ik hoop het voor hen.
Sarria is de hotspot voor pelgrims. Vermits je minimaal 100 km moet hebben afgelegd om de compostela te krijgen, vertrekken heel wat touristpelgrims hier. Sarria ligt op ongeveer 112 km van Santiago. Vanaf nu hebben we twee stempels per dag nodig om te bewijzen dat we wel degelijk al lopend naar Santiago gaan.
Volgens Juanlu die hier gisteren al gepasseerd is, is de camino vanaf hier overbevolkt.
Van de rest van onze groep is nog geen spoor te bekennen.
Na een kwartiertje arriveren Troels en Courtney en een beetje later ook Claire en Tony. Troels is vandaag niet zo snel. Hij heeft veel last van de ontstoken teen. Toch geen wonderbaarlijke genezing door Jezus.
Thorsten en ik zitten al even op het terras en besluiten al verder te wandelen zodat we zeker op tijd in Sarria zijn.
Het laatste deel van de tocht is het minst aantrekkelijke. Veel volk en een pad dat naast de weg loopt om vervolgens door de buitenwijken van Sarria het centrum te bereiken.
We zijn meer als op tijd hier. Het is nu iets voor 13h en we hebben bijna 27 km afgelegd.
Helaas weer een vrij grote slaapzaal. Gelukkig met veel ruimte tussen 2 rijen met stapelbedden.
We zijn hier vroeg. Er zijn enkel 2 jonge, Deense meisjes aanwezig van respectievelijk 21 en 22 jaar. Ze zijn op 26/4 in st Jean Pied de Port vertrokken en willen op 26/5 in Santiago zijn. Als beloning voor deze zware tocht trakteren ze zichzelf nadien op een weekje Porto. Ook Thorsten en Tony gaan na de camino nog enkele dagen naar Portugal.
De anderen arriveren druppelsgewijs. ‘S middags lunchen we in een restaurantje een beetje verder. De calamares die ik bestel zijn spijtig genoeg niet vers.
Claire, Thorsten, Tony en ik willen vanavond zelf koken. Pasta aïoli met parmezaan. Troels en Courtney willen liever ergens iets gaan eten.
Er is een klein vlooienmarktje ten voordele van Senegaleese kinderen vlakbij. We nemen hier een kijkje maar ik vind niet veel speciaals.
Na een bezoekje aan de supermarkt gaat iedereen een dutje doen behalve ik. Ik hou er niet zo van om overdag te gaan slapen. Het geeft me het gevoel dat ik iets mis.
Ik ga op zoek naar Tea tree oil voor Troels. Spijtig genoeg zijn alle apotheken gesloten en gaan ze pas open op maandag.
Ik schaf me een nieuwe zonnebril aan want ik ben die van mij ergens verloren.
Als ik terugkeer naar de herberg is iedereen aan het slapen of op zijn GSM aan het tokkelen.
Ik zet me aan de tafel en begin te schrijven.
Net voor 19h loop ik nog snel de kerk binnen voor een stempel zodat ik er voor vandaag zeker 2 heb. De dienst begint bijna en de priester is niet blij met de horde pelgrims die nog net voor de viering begint een stempel komen halen.
Thorsten is al aan het avondeten begonnen. De pasta is eenvoudig maar erg lekker. Net waar ik zin in had.
We gaan nog even het centrum in om iets te drinken en dan is het bedtijd.
Morgen hebben we 35 km voor de boeg.
Komop Annemie💪💪 wat fa je goed zeg👏👏👏
Elke dag geniet ik van jou verhalen en foto’s…
Het is zo mooi geschreven dat ik in gedachten erbij ben.
Misschien betekende die droom die jij criepie vond wel dat je dit in boekbundel zal uitbrengen 😉😉
Veel succes, want jij bent er bijna🍾🙏