Ik heb heerlijk geslapen. Als mijn ingebouwde biologische klok me om 6.50h wekt voel ik me klaar om een nieuwe dag te beginnen.

Vlakbij het hostel is er een kleine supermercado en een bakkertje. Omdat er geen ontbijt geserveerd wordt besluit ik om te wachten tot 9h om te vertrekken zodat ik wat proviand kan inslaan.

Klokslag 9h stap ik het winkeltje binnen. De tijd lijkt hier stil te hebben gestaan. Een oud vrouwtje, haar gezicht bijna volledig bedekt door een masker, helpt me verder. De taal is een probleem. Ik heb me gisteren ook al verbaasd over het feit dat zelfs in de herbergen en hostels vrijwel niemand een andere taal spreekt dan Spaans, zelfs de jonge mensen niet.

Als ik eten of een slaapplek wil regelen zal ik mijn best moeten doen om een aantal elementaire woorden te leren.

Het bakkertje is nog gesloten maar een vriendelijk man die buiten staat te wachten verzekert me dat het binnen de 10 min geopend zal zijn. Hier nemen ze het blijkbaar niet zo nauw met de openingsuren.

Het klopt en ik laat me verleiden om 3 artisanale zandkoekjes te kopen. Ze zien er zo verschrikkelijk lekker uit.

Het pad volgt geruime tijd de route nationale. Dit is jammer want de schoonheid van de natuur verliest aan kracht door het voorbij zoevende verkeer.

Na een klein uurtje moet ik de weg oversteken en begint het pad gestaag te stijgen. De zon is ook van de partij en ik zet me in het gras om mijn ontbijt soldaat te maken. Dit is echt genieten.

Ondertussen ben ik erachter gekomen dat ik om mijn voeten en knieën minder te belasten beter door kan stappen, alsof je over de weg zweeft. Je gedachten van het ongemak halen helpt ook.

Er waait een frisse wind waardoor het stijgen in de zon doenbaar is. Rond 11h bereik ik het bovendorp Castiello de Jaca. Een picknicktafel in het dorpje nodigt uit tot een stop. Ik besluit dat het tijd is om mijn koekjes te proeven. Helaas zijn ze tot zand verworden. Ik kan nog enkele grotere stukjes redden. Ze zijn ook echt  heel lekker.

Ik bedenk me dat ik best even werk kan maken van het vinden van een slaapplek. Rekening houdend met de afstand die ik gisteren kon afleggen zijn er 2 kanshebbers. Een hotel en een herberg die op de route liggen. Ik vang weer bot. Het hotel is gesloten en de persoon bij wie ik terecht kom runt de hostel niet meer.

Ik had nooit gedacht dat het vinden van een slaapplek een issue zou zijn.

Pelgrims zijn toch overal welkom?

Ik neem het besluit om het vandaag maar wat rustiger aan te doen en in Jaca een hotel te zoeken dat ik kan boeken met booking.

Gerustgesteld zet ik mijn tocht verder.

Ook dit deel van de camino loopt vlak langs de grote weg.

Rond 15h arriveer ik in Jaca. Een gezellig provinciestadje dat ik helemaal doorkruis om rond 15.30h te arriveren in het hotel.

Ik geniet van een warm bad en hou een korte siesta.

Ik heb pech want het restaurant is volzet voor deze avond. Ik heb de keus om niet te eten of om toch terug die wandelschoenen aan te trekken en 1,5 km terug naar het centrum te stappen. Een taxi bestellen is een andere optie. De ecologische voetafdruk hiervan is voor mij een brug te ver.

Ik beslis  terug naar het centrum te wandelen. Uiteindelijk is één van de bedoelingen van een pelgrimstocht toch ook het ontmoeten van mensen. Tot op heden ben ik nog geen andere pelgrim tegengekomen en alleen op mijn hotelkamer gaat dit ook niet gebeuren.

Fris gewassen ga ik  terug op pad. Het is een stuk gemakkelijker zonder zware rugzak.

De restaurants serveren hier pas avondeten vanaf 20h zodat ik nog een beetje tijd heb voor sightseeïng.

Ik kies een gezellig Spaans restaurantje uit en geniet van het menu del dia.

Er is weinig gesprek mogelijk want ook hier spreekt men enkel Spaans.

Voldaan wandel ik terug.

Morgen wacht een zware dag.