DAG 10
29 April 2022
Estella/Lizarra - Sansol
28,5 KM
Totaal afgelegde afstand: 226,2 KM
Als ik om 5.15h wakker word ben ik uitgeslapen. Het was stil vannacht. Ik kan het bijna niet geloven.
Ik zit met een dilemma. Of ik wandel 28,5 km tot Sansol of ik stop in Los Arcos op 21 km. Marouchka en Marie-Agnes zijn van plan op 21 km te stoppen. Ik vind het wel leuk met hen op te trekken. Langs de andere kant wil ik ook Santiago bereiken. Ik weet niet wat te doen. Ik hoop onderweg het antwoord te vinden. Vanaf 6h is het geoorloofd lawaai te maken en start ik met inpakken.
Om 7.15h vertrek ik. Marie-Agnes is een kwartiertje eerder weg. Ik heb met haar afgesproken om in Los Arcos te zien wat ik ga doen. Ze twijfelt zelf ook en wil proberen verder te gaan als haar conditie het toelaat.
Na een kleine drie kilometer kom ik aan bij de Monasterio de Santa Maria de Irache waar zich een wijnfontein bevindt. Het is 7.50h en de fontein zal pas vanaf 8h geopend zijn. Er hebben zich ondertussen al een tiental wachtende pelgrims verzameld rond de fontein. Ik zie het niet zitten om tien minuten te wachten om enkele gratis druppels wijn te bemachtigen en loop na een foto door. Achteraf hoor ik van een andere pelgrim dat de fontein leeg was. Juiste beslissing dus.
Enkele tientallen meters verder is er een splitsing . Je kan links naar Los Arcos, afstand 16,5 km of je kan de rechter kant kiezen die 17,8 km bedraagt. Ik redeneer dat de meeste mensen zullen kiezen voor de korte weg, dat deze drukker zal zijn en mogelijk ook inspannender en kies de afslag naar rechts.
Het pad is prachtig en geen pelgrim voor of achter mij te bespeuren. Ik zie nog net een hertje wegspringen. Wandelen in de vroege ochtend heeft zo zijn voordelen.
Vlak voor ik ,na een pittige klim, het dorpje Villamayor de Monjardin bereik zie ik Marie-Agnes het dorpje ingaan. Ik heb ondertussen 9,5 km afgelegd en besluit dat het tijd is voor een cappucino op een terras. Ik zal Marie-Agnes later wel inhalen.
Het is prachtig weer vandaag. Ik heb ondertussen een petje gekocht om me te beschermen tegen de brandende zon. Het zit als gegoten.
De weg is aangenaam. Niet te veel hoogteverschillen en brede paden. Een tweetal kilometer later haal ik Marie-Agnes in. Ik heb ondertussen besloten dat ik ook in Los Arcos zal overnachten en vanaf morgen wat vaart zal maken. Als ik haar mijn besluit meedeel, zegt ze dat het heel goed gaat en dat ze graag tot Sansol wil verder wandelen. Ook goed voor mij. We spreken af om in Los Arcos te lunchen.
Ik ga haar voorbij en hou mijn tempo aan. Een tiental minuten later komt iemand met een stevige pas me voorbij gegaan. Het is een grote man met een oranje T-shirt aan, krullend haar en een versleten petje omgekeerd op zijn hoofd. Mijn Nederlander-radar gaat af.
Inderdaad, Arthur is een man van middelbare leeftijd uit Groningen die vandaag de eerste dag begonnen is in Estella/ Lizarra. Hij heeft tien dagen vakantie en wil een stuk van de camino lopen. Hij stopt bij elke bar die hij tegenkomt. Spijtig voor hem is er op het stuk tot aan Los Arcos geen enkel dorpje en dus geen enkele bar. Arthur stapt stevig door. Ik laat hem praten op de stijgende stukken en doe het woord als het pad afdaalt. Zo lukt het mij met gemak zijn ritme te volgen. Hij overnacht in Los Arcos.
In Los Arcos aangekomen neem ik afscheid van hem en wacht op Marie-Agnes. Ik eet ondertussen op een bankje in de schaduw mijn broodje met kaas en kerstomaatjes.
Een kwartiertje later zie ik Marie-Agnes verschijnen. Ze heeft een nieuwe compagnon bij, Patrick. Hij is een Franse schrijnwerker van 52 jaar uit de streek van de Beaujolais. Hij heeft heel veel zin in een fris pintje dat we drinken op een gezellig terras in het centrum van Los Arcos. Er strijken meer en meer pelgrims op het terras neer. Veel van hen stoppen hier. Het is warm en de zon is moordend.
Na een pauze van een dertigtal minuten zetten we ons tocht verder. Patrick en ik hebben ongeveer hetzelfde staptempo. Marie Agnes wil liever dat we gewoon op ons ritme verder gaan zodat ze haar eigen ritme kan aanhouden. Patrick is getrouwd en heeft twee zonen. Zijn vrouw heeft vijf jaar geleden een tumor gehad en nevenwerkingen op de chemotherapie ontwikkeld waardoor ze bijna niet meer kan wandelen. Ze vond het erg jammer dat ze niet met hem mee kon komen. Ze denken erover om hospitaliero te worden in de toekomst. Patrick heeft het eerste deel van zijn thuisstad tot St Jean pied du Port vorig jaar gestapt en hoopt dit jaar Santiago te bereiken.
Ik wandel graag alleen maar ik merk dat de tijd voorbij vliegt als je companie hebt. Iets voor drie uur bereiken we Sansol. Op een bankje in de schaduw wachten we op Marie-Agnes die een kwartiertje later arriveert.
De herberg van vanavond heeft een leuk tuinterras en serveert avondeten tegen de democratische prijs van 12 euro. De slaapplaats is één grote ruimte met 26 slaapplaatsen. Hopelijk komt dat goed vannacht.
Na een verfrissende douche drinken we met drie gezellig een biertje in de schaduw.
Het diner wordt geserveerd om 19h. Het eten is niet echt top maar het is wel gezellig. Ik voel de vermoeidheid opkomen. Het was een lang traject.
Enthousiasme is het enige verschil tussen een waterplasje en een geiser. Amai toffe blog en chapeau om de moed te verzamelen na een goedgevulde wandeldag om deze blog nog te schrijven met zoveel enthousiasme schat! dikke knuffel!
♥️
Wat super leuk al die verhalen, ieder doet met een reden dit traject.
Weet je wat je ook nog kan doen onderweg?
Geocaching, Walter liet net weten dat er heel wat caches liggen op deze route👍👍
Hop souvenirs binnen halen, en loggen die handel Annemie! dat gaan de kinderen zeker geweldig vinden 😊
Elke dag 1 cache!!
Veel succes, ik kijk uit naar je avontuur morgen😘